Էրդողանը կրկնում է Աթաթուրքի քաղաքականությունը

Նոյեմբերի 9-ի հայտարարությունն իրականում Ռուսաստան-Թուրքիա համաձայնության արդյունքն էր, ու դրա խորհրդանիշն Աղդամի մոնիթորինգային կենտրոնի հիմնումն էր, այսինքն, Հարավային Կովկասը համատեղ ազդեցության գոտի են ճանաչում։

Այդ հայտարարությունը նաև Հայաստանում ՔՊ-ի իշխանության գրավականն էր։ Փաշինյանի ու ՔՊ-ի իշխանությունը Ռուսաստանի և Թուրքիայի կոմպրոմիսի արդյունքն է, սակայն այդ կոմպրոմիսը սկսել է քանդվել։ Էրդողանը, Ազովի հրամանատարներին հանձնելով Ուկրաինային, խախտել է Պուտին-Էրդողան համաձայնությունը, նաև Թուրքիան արդեն քննարկում է Ուկրաինա ծանր հրետանի ուղարկելու հնարավորությունը, Բայրաքթարների գործարանի հիմնումը։ Թուրքիան համաձայնեց Շվեդիայի ՆԱՏՕ մտնելուն, նաև պատրաստվում է 3 ռազմաբազա տեղակայել Ադրբեջանում, որոնցից մեկը՝ Կասպից ծովի ափին, Բայդենը խոստացել է F-16 վաճառել Թուրքիային և այլն, ցուցակը կարելի է շարունակել։ Ավելի պարզ՝ Էրդողանը կրկնում է Աթաթուրքի քաղաքականությունը, ստանալով Ռուսաստանից այն, ինչ հնարավոր է, շարժվում է դեպի Արևմուտք, այնտեղ ստանալու մյուս դիվիդենտները։

Այսպիսով, ՔՊ-ն և Փաշինյանը, իշխանությունը պահելու համար, ստիպված են որոշում կայացնել' ընդունել Թուրքիայի ու Ադրբեջանի բոլոր պայմաններն ու միանալ հակառուսական և հակաիրանական կոալիցիային։ Իսկ թե այս իրավիճակում ինչպես իրենց կպահեն Ռուսաստանն ու Իրանը, դժվար է կանխատեսել, ըստ երևույթին, այս հարցի պատասխանը դեռևս ո՛չ Մոսկվան ունի, ո՛չ Թեհրանը։

Կարճ' Փաշինյանը սկսում է կորցնել իր իշխանության արտաքին բալանսի ռեսուրսը, իսկ ներքին լեգիտիմությունը մինչ այդ էր կորցրել։

Ստեփան Դանիելյան

Մեկնաբանություններ